prof. dr hab.  Andrzej Rokita urodził się w Byczynie, 23.07.1968, s. Edwarda - nauczyciela, dyrektora szkoły, wielkiego społecznika i Teresy - nauczycielki historii, żona Ewa - neurologopeda, córka Karolina. W 1988 ukończył z wyróżnieniem Technikum Mechaniczne w Kluczborku; 1992 ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie na Wydziale Wychowania Fizycznego Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, uzyskując specjalność trenerską z piłki ręcznej; został laureatem konkursu "PRIMUS INTRER PARES", był stypendystą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki; jest trenerem piłki ręcznej II klasy; 1997 ukończył studia doktoranckie w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu i napisał pracę doktorską nt: "Zainteresowanie formami aktywności ruchowej a postawa wobec kultury fizycznej uczniów szkół ponadpodstawowych"; 2009 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, od 2010 zatrudniony na stanowisku prof. nadzw. Współpraca międzynarodowa naukowa, w ramach staży i projektów badawczych: Singapur (I am Kids, Experience – Educate Foundation), Tajwan (National Taiwan Sport University), USA (University of Wisconsin – River Falls), (University of North Georgia), Wietnam (An Giang University), Niemcy (Deutsche Sporthochschule Köln). Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Nauk o Kulturze Fizycznej; członkiem European College of Sport Science; założycielem oraz 2001-2002 sekretarzem, a od 2015 wiceprezesem Międzynarodowego Towarzystwa Naukowego Gier Sportowych; w latach 2008–2012 był wiceprezesem oraz członkiem Prezydium i Zarządu KS AZS - AWF Wrocław; w latach 2012-2016 był prezesem KS AZS - AWF Wrocław; od 2008 członek Zarządu Głównego AZS, członek Rady Sportu ZG AZS; od 2012 przewodniczący Komisji Nauki przy Radzie Sportu Zarządu Głównego AZS; od 2011 członek Wrocławskiej Rady Sportu.  Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowe 2013, Odznaką Honorową Srebrną - Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego, 2016, brązową Odznaką „Za zasługi dla sportu” 2016, Medalem 70 – lecia Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu 2016, Brązową Odznaką Honorową Wrocławia – za zasługi dla Wrocławia 2018, uhonorowany Zespołową Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia dydaktyczne związane z innowacją pedagogiczną EDUball, 2016 r., Indywidualną Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego II stopnia za osiągnięcia organizacyjne w 2016/2017r, Indywidualną Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego II stopnia za osiągnięcia organizacyjne w roku akademickim 2017/2018 r, Nagrodą Marszałka Województwa Dolnośląskiego za szczególne osiągnięcia dla Dolnego Śląska 2018r.

  W latach 2004 - 2007 główny wykonawca grantu KBN „Kształcenie zintegrowane z wykorzystaniem piłek edukacyjnych Edubal”; 2012-2013 na zlecenie Dolnośląskiej Federacji Sportu diagnozował predyspozycje młodych sportowców; 2013-2016 kierownik grantu MNiSzW „Ocena predyspozycji młodzieży do szkolenia sportowego w zakresie zespołowych gier sportowych”; wykonawca grantu MNiSzW „Platforma e-Akademicki Związek Sportowy (PeAZS) jako narzędzie monitorowania procesów szkoleniowych, organizacyjnych i finansowych instytucji realizujących program ACSS”; 2002 współtworzył piłki edukacyjne "Edubal" oraz w 2014 „EduBall” jak również w 2018 "BRAINball"; jest współautorem ogólnopolskiego programu Ministerstwa Sportu i Turystyki „Mały Mistrz”; od 2013 jest członkiem Zespołu ekspertów ds. reformy zajęć ruchowych w edukacji wczesnoszkolnej przy Ministerstwie Sportu i Turystyki - program „Mały Mistrz” (współautor przewodnika „Mały Mistrz” dla nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej); członek Zespołu ds. Sportu Akademickiego przy Polskim Komitecie Olimpijskim; od 2011 członek Zespołu Ekspertów ds. Programu Rozwoju Sportu Akademickiego przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego; 2010 - 2012 prowadził zajęcia „Educational ball - Edubal” w Deutsche Sporthochschule Koln. Autor ponad 100 publikacji; współautor dwóch książek oraz autor monografii nt: "Zajęcia ruchowe z piłkami edukacyjnymi "Edubal" w kształceniu zintegrowanym a sprawność fizyczna oraz umiejętności czytania i pisania uczniów"; zajmuje się diagnozowaniem predyspozycji dzieci i młodzieży do szkolenia sportowego w zakresie zespołowych gier sportowych jak również wykorzystaniem piłek edukacyjnych "Edubal" i „EduBall”; opracował metodę obiektywnego planowania budżetu godzin z wychowania fizycznego dla zaspokojenia zainteresowań aktywnością ruchową uczniów. Był promotorem 6 prac doktorskich: w tym czterech związanych z wykorzystaniem na zajęciach ruchowych w klasach I – III szkoły podstawowej piłek edukacyjnych „Edubal”, jednej dotyczącej diagnozy zainteresowań aktywnością ruchową młodzieży i jednej dotyczącej diagnozy uzdolnionego siatkarza. W 2014 r. był laudatorem Doctora Honoris Causa Prof. Cloudea-Luisa Galliena. Jest promotorem dwóch kolejnych prac doktorskich.
   Współtwórca (Rokita A., Rzepa T., Nowicki M.) wzoru przemysłowego zestawu piłek edukacyjnych nr PL 5260, (nr zgłoszenia 1797). Doprowadził do sprzedaży licencji (Licence Agreement) firmie z USA na produkcję i dystrybucję na terenie Stanów Zjednoczonych, Kanady i Unii Europejskiej, produktów obecnie znanych pod nazwą EDUball – d. edubal, a w przyszłości – BRAINball (w ramach komercjalizacji wyników badań). Zestaw piłek edukacyjnych "edubal" został wpisany do wykazu środków dydaktycznych zalecanych do użytku szkolnego i przeznaczony do kształcenia ogólnego i kształcenia zintegrowanego na poziomie szkoły podstawowej (nr zlecenia 1566/2003 – na podstawie rozporządzenia MENiS – Dz.U. z 2002 r. nr 69, poz. 635). Piłki edukacyjne uzyskały także pozytywną rekomendację Sejmowej Komisji Kultury Fizycznej i Sportu (posiedzenie z dnia 25.11.2003 r., biuletyn nr 2552/IV). Piłki edukacyjne BRAINball / d. EDUball / d. edubal sprzedawane są na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki wraz z materiałami dydaktycznymi (Know-how) tłumaczonymi na język angielski - książka „Learnig by playing. 100 games and exercises of BRAINballs” Wrocław 2018, University School of Physical Education in Wroclaw. Zajęcia ruchowe z piłkami edukacyjnymi BRAINball / d. EDUball / d. edubal prowadzone są na terenie USA, Singapuru, Tajwanu, Wietnamu i Niemiec, a materiały dydaktyczne (Know-how) tłumaczone są na język angielski i mandaryński. Biegle posługuje się językiem angielskim, hobby – ogród.